《又次颐庵老丈韵》拼音版

明代唐之淳

yòuānlǎozhàngyùn--tángzhīchún

kōngdòngshānqiánkànyuèyuèqiūkōngliǎngjuézhīchùlànyínpánfēishàngjiēébáiqióngquē

huìshuāngqiūbēiquèràoshùrénguītiānnányǒuxīngqiānwàndiǎnhèngǎnfēnmíngkuī

tíngtíngzhǎngsōngjiēxiàsōngzhīshēngpiāosōngquànjiěgōngshǒuzhōngpiānzheqīngyáojiǎ

yuàngōngyǐn寿shòubǎiqiānshízhōngbiānjīngfēngshùnyuèguāngjìngzhǎngtuányuán

xiálóngquánsānchǐyīng姿qiānjīnzhíjiǔhānshìshìzhīhóngguāngtiānyuèbái

jīnxiāozhīdāngnàiyángháojiéduōlínfēnggèngyáng

唐之淳简介

唐代·唐之淳的简介

(1350—1401)明浙江山阴人,名愚士,以字行。唐肃子。建文二年,以方孝孺荐,为翰林侍读,与孝孺俱领修书事。旋卒。有《唐愚士诗》。

...〔 ► 唐之淳的诗(311篇)