《兰仲文寄诗二十六韵勉和以谢之》拼音版

元代耶律楚材

lánzhòngwénshīèrshíliùyùnmiǎnxièzhī--chǔcái

àizhòngwéngōngdūnchúnyǒufēngmíngzhuóxuǎnzhìkěnchénzhōng

zuòshìnéngmóushǐwèirényǒuzhōngyǎngzōuchéngzhòngróng

zhìzhǔzhōngchéngkěnróngrén便biànkōngcháoyānbǎishìjiūgōng

niúrènliáoshīnángzhuītuōfēngtúnfāngléidòngtàitiāntōng

sànbēihuānxìngwángmèngmèizhōngshìqīngqínshī鹿jiānyǔngǔnwèixióng

xuédōngfāngshuòshuízhēnghuángsōngluòyángchuánbáijiāngxiàhuángtóng

shàngguópíngzhūqíngcōngbǎijiāngzhìduōshìxiǎngdēngyōng

wèishíjīngzhōumiànwèijièróngzhōngyuánhùntiānzi访fǎngyīngxióng

jiāyùnrénjiēxìnghēngshíjūnyòuféngfēngbiànmíngzhǔfānglóng

shīhuángēnliúzhíjiàncóngkǎiyuánxiányánzhōng

kuìfányōngshìēnzhānzàohuàgōngbīngfēnwěiméijiàndòuniúchōng

西huájiāngguīnányánglóngxiàoliánwèixuǎnrénzuòpíngméng

yùnqiānniánguānwànguótóngcǎoyǒuzixíngdàitàishānfēng

耶律楚材简介

唐代·耶律楚材的简介

耶律楚材

耶律楚材(1190年7月24日 —1244年6月20日),字晋卿,号玉泉老人,法号湛然居士,蒙古名吾图撒合里,契丹族,蒙古帝国时期杰出的政治家、宰相,金国尚书右丞耶律履之子。1215年,成吉思汗的蒙古大军攻占燕京时候,听说他才华横溢、满腹经纶,遂向他询问治国大计。而耶律楚材也因对金朝失去信心,决心转投成吉思汗帐下他的到来,对成吉思汗及其子孙产生深远影响,他采取的各种措施为元朝的建立奠定基础。乃马真后称制时,渐失信任,抑郁而死。卒谥文正。有《湛然居士集》等。

...〔 ► 耶律楚材的诗(473篇)